ВЕ́КТАРНАЕ ЗЛІЧЭ́ННЕ,

раздзел матэматыкі, у якім вывучаюцца дзеянні над вектарамі і іх уласцівасці. Яго развіццё ў 19 ст. выклікана патрэбамі механікі і фізікі. Пачалося з даследаванняў У.Гамільтана і Г.Грасмана па гіперкамплексных ліках. Падзяляецца на вектарную алгебру і вектарны аналіз.

Вектарная алгебра разглядае лінейныя дзеянні над вектарамі (складанне, адніманне вектараў, множанне вектараў на лік), а таксама скалярны здабытак, вектарны здабытак і змешаны здабытак вектараў. Сума a + b вектараў a і b — вектар, праведзены з пачатку a да канца b, калі канец a і пачатак b супадаюць. Складанне вектараў мае ўласцівасці: a + b = b + a ; ( a + b ) + c = a + ( b + c ) ; a + 0 = a ; a + (−a) = 0 ; дзе 0 — нулявы вектар, a — вектар, процілеглы вектару a (гл. Асацыятыўнасць, Камутатыўнасць). Рознасць ab вектараў a і b — вектар x такі, што x + b = a ; рознасць ab ёсць вектар, які злучае канец вектара b з канцом вектара a, калі яны адкладзены з аднаго пункта. Здабыткам вектара a на лік α наз. вектар α a, модуль якога роўны | α a | і які накіраваны аднолькава з вектарам a, калі α > 0, і процілеглы пры α < 0. Калі α = 0 ці a=0, то α a = 0. Уласцівасці множання вектара на лік: α ( a + b )) = αa + αb ; ( a + b )) α = a α + b α ; α ( β a ) = ( α β ) a ; 1 a = a . Пры каардынатным заданні вектараў розным дзеяннем над вектарамі адпавядаюць дзеянні над іх каардынатамі. У вектарным аналізе вывучаюцца вектарныя і скалярныя функцыі аднаго ці некалькіх аргументаў і дыферэнцыяльныя аперацыі над гэтымі функцыямі (гл., напр., Градыент, Дывергенцыя).

А.А.Гусак.

т. 4, с. 63

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)